پایانی برای آغازی نو

انتخابات باید برآیند گروه ها و احزابی باشد که سال ها برنامه های خود را ارائه داده و در زمان معین حامیان شان به روش ها و ایده های راهبردی آنها رأی می دهند. داستان انتخابات در آمریکا که به رقابت درون حزبی و رأی مرحله ای مردم تا رسیدن به یک کاندیدای اصلح را بارها دیده و شنیده اید!
در بسیاری از کشورهای توسعه یافته ی سیاسی این روش ها متداول بوده و این مدیریت سیاسی و حزبی در فرایند زمانی مشخصی صورت می گیرد. در کشور ما اگر چنین روندی به اجرا درآید ممکن است به سدی به نام نظارت استصوابی برخورد کرده و همه آن فرایند از میان خواهد رفت!
ضرورت تغییر در روند انتخاباتی کشور و اصلاح قانون اساسی و افزایش اختیارات رئیس جمهور می تواند به عملیاتی شدن شعارهای آنتخاباتی کمک کرده و دیگر مردم تحریم کننده انتخابات نمی گویند که قدرت در جای دیگر است و رئیس جمهور یک تدارکارت چی بیش نیست! دیگر شاهد این تراژدی نخواهیم بود در مناظره ها و در برابر چشم میلیون بیننده، ساعت ها به تخریب هشت ساله دولتی پرداخته که در ۴ سال اول در همه شاخص ها وتولید ناخالص داخلی برتر بوده ودر دور دوم انتخابات ، ۲۴ میلیون رای اعتماد ایران را کسب می ‌کند ! اما صداو سیمای اختصاصی نه ملی اجازه پاسخگویی برابر را به دولتی که به او ظلم شده نمی دهد ! این در آپارتاید رسانه ای در دنیای معاصر کم نظیر است. اگر پاکستان بود، حزب حامی عمران خان به خیابان می آمدند و اعتراض خود را به نمایش می گذاشتند و ما به دلیل نداشتن احزاب منسجم و برنامه محور از کنار این حوادث می گذریم و شاید برایمان عادی شده باشد !
نگارنده ی این سطور براین باور است که انتخابات ۱۴۰۳، نابرابر بود. ووقتی به نهادهای قضایی و امنیتی این موضوع را بیان می کنید می گویند: با مستندات سخن بگویید و یا مستند شما چیست؟ مانند موشک هایی که به حوثی های یمن می دهیم و یا پهباد به روسیه صادر می کنیم و در برابر اعتراض جهانی می گوییم تکذیب می شود و مستند شما چیست؟
در انتخابات اخیر شاهد تخریب نا عادلانه توسط برخی ائمه جمعه و جماعت و شبکه های در سایه ی نهادهای قدرت بودیم که این تخریب در روستاها و مناطق حاشیه شهرها بسیار مشهود بود. معاون رئیس جمهور به مرخصی رفته است تا رئیس ستاد یکی از کاندیداها شود وهمه امکانات دولتی را به کار بندد ! شهردارها به مرخصی رفته اند تا در کنار شوراها در ستادی خاص فعالیت کنند. دهها هزار بنر وبسته های معیشتی را در شهرها شاهد بودیم که اگر نیک نظر کنید شبکه رانت را در آنها مشاهده می کنید!
– مردمی را دیدم که می گفتند اگر پزشکیان بیاید هم جنس گرایی آزاد می شود! حجاب برداشته می شود، یک باک بنزین یک میلیون تومان می شود خون شهدا را به غرب و آمریکا می فروشند و دولت سوم روحانی است، پزشکیان مثل بایدین است و کهولت سن و فراموشی دارد و ……
ممکن است رقیب هم در برابر این هجمه ها بد اخلاقی هایی داشته باشد ولی این فرایند توسط نهادهای حکومتی و بعضاً شبه نظامی مدیریت و بصورت زنجیره ای منتشر می شد ومن دیدم که چکونه اخلاق توسط برخی روحانیون وجزم اندیشان قربانی سیاست می شود !
آنچه مسلم است اکثر تحریم کنندگان و رأی دهندگان خواستار آزادی های مدنی تغییر در زندگی و رفاه اجتماعی و عدالت در توزیع ثروت و قدرت هستند.
آنها خواهان نقش برجسته تر اقوام و مذاهب در اداره کشور می باشند. آ یا رئیس جمهور چهاردهم می تواند دولت «وحدت ملی» را در کشور پایه گذاری کند!
آیا جریان تندروی حاکمیتی در کشور و حوزه های علمیه و روحانیون که برای انتخاب یک کاندیدای خاص به صحنه آمده بودند و خود را رهبران بشیر و نذیر برای ملت می دانستند تا آنها را از پزشکیان بترسانند ، به جایی رسیده اند که کشور به وحدت ملی ، بیشتر از نبرد با آمریکا وفتح اسرائیل نیازمند است و باید اعتماد اجتماعی را بازسازی کرد! آیا می توان یک جهان مجادلات وتقابل دهها ساله ی با غرب و آمریکا و حتی کشورهایی مسلمان را به یک جهان تعامل و فرصت تبدیل کرد!
ملت از شعارهای تبلیغاتی و لوکس ویترینی خسته شده است. اینک تغییر را آرزو و طلب می کند.
به قول مولانا:
گفتند :یافت می نشود جسته ایم ما
گفت: آن که یافت می نشود آنم آرزوست