میهن ملک زاده – خشم و خشونت، روان جامعه را می آزارد

میهن ملک زاده – خشم و خشونت، روان جامعه را می آزارد

انسان دارای هیجانات احساسی متعدد از جمله خشم و به ‌تبع آن پرخاشگری است. پرخاشگری و بی‌صبری یکی از معضلات زندگی انسان‌ها و جوامع بشری امروز به شمار می‌آید که با آشکار شدن آن در سطح جامعه به یک آسیب اجتماعی تبدیل شده است. خشم و پرخاشگری یک کنش و رفتار به‌حساب می‌آید که افراد در مواجهه با دیگران و شرایط، تنش زا از خودشان بروز می‌دهند و گاهی منجر به آسیب رساندن به دیگری می‌شود. خشم چه از نوع فیزیکی و چه از نوع کلامی باشد،می تواند تبعات ناگواری را در پی داشته باشد؛ هر چند بروز خشم به عوامل بی‌شماری مرتبط است اما زمانی که تبعات آن از فرد به اجتماع نفوذ پیدا کند، خشونت و خشم به «مساله اجتماعی» تبدیل می‌شود. «خشونت» به هر شکل و در قالب هر مفهومی و به هر نیت و هدفی که رخ دهد گاه محصول جامعه ای با کارکردهای نامناسب و خارج شده از مسیر و ریل تعادل است.
حال دیگر نمی‌توان عامل فشارهای روانی و اجتماعی،مشکلات معیشتی و اقتصادی،فاصله طبقاتی، نابسامانی و ازهم‌پاشیدگی خانواده‌ها، رواج بداخلاقی‌ها در ابعاد مختلف، کمرنگ شدن برخی ارزش‌ها و هنجارها را در بروز خشونت نوجوانان و جوانان و در نگاه کلی مردم جامعه نادیده گرفت.
حقیقت تلخ و ترسناکی است اما متاسفانه این روزها آنچه چشم های مان می بیند شبیه فاجعه ای رو به تزاید است که از استانداردهای جامعه ای سالم،مومن و معتقد به آموزه های ارزشمند اخلاقی به دور است؛ همچون بازنشر
گسترده فیلم‌ها و صحنه‌هایی که دارای اشکالی از خشونت هستند. اشتراک گذاری چنین فیلم‌ها و صحنه‌هایی در آینده‌ای نه چندان دور آسیب‌های اجتماعی فراوانی را از خود به جای خواهد گذاشت و چه بسا وقوع اتفاقات فاجعه بارتری را دور از انتظار نمی دارد.
خشونت، پدیده هولناکی است که موجب سلب امنیت و آسایش زندگی بشر می‌شود؛
خشونت رفتاری که آسیب زاترین شکل خشونت است به هر نیت و توسط هر کسی که رخ دهد مورد انتقاد مردم جامعه است.نباید مفاهیم ارزشمند دینی با سوء برداشت ها و کج خلقی و کج فهمی های خودسرانه عده ای برای جامعه هزینه ایجاد کند و تولید خشم نماید.
خشونت کلامی و رفتاری گاهی از روزمرگی های معمول آدمها و جفت و جور نشدن حساب و کتاب های شان نشأت می گیرد؛ وقتی اعلام می شود سقف حقوق جهت داشتن درآمدی مناسب در جامعه ۱۸ میلیون تومان است و کمتر از این مبلغ، زیر خط فقر قرار می‌گیرد یک سوال مطرح می شود: چند درصد از افراد جامعه ما کمتر از این مقدار حقوق می‌گیرند؟ در همین شرایط عده ای ناگزیر هستند با نصف این مبلغ گذران زندگی نمایند.پس مطابق آن چه اعلام و ادعا می شود تعداد افرادی که زیر خط فقر قرار می گیرند عددی قابل تأمل است. آن‌هایی که حتی توان تهیه ضروری‌ترین اقلام مورد نیاز خود و خانواده‌شان را ندارند، بدیهی است که هم از نظر تغذیه دچار ضعف و کمبود می‌شوند و هم شرمندگی خانواده، آن‌ها را در مسیر پرخاشگری و خشونت قرار می‌ دهد. شاید به زعم عده ای در بیان این مطلب اغراق شده است اما علم روانشناسی و مواجهه درمانگران با بیماران مستأصل و قربانی اوضاع بد اقتصادی و معیشتی موید چنین اتفاقات ناگواری است.
توصیه به درستی و بازداشتن از نادرستی موضوع ، فریضه‌ای است که امنیت و سلامت جامعه را در ابعاد مختلف تأمین می‌کند و با اجرای صحیح آن، جامعه به سوی کمال حرکت خواهد کرد؛ واجبی که گمان می رود با پیچیدگی‌هایی برای کارآمد بودن همراه است!
برخوردهای خشونت بار و دور از شأن، ابزار اجرا و اعمال چنین فریضه ای نیست و قطعا اگر چنین امری با رعایت اخلاق و ادب اسلامی و انسانی و البته تواضع و فروتنی همراه شود موثر خواهد افتاد اما اگر چنین تذکرهایی به زبان نیاید و بی فکر و بی درنگ در عملی خشونت بار ظاهر شود جامعه را متشنج نموده و نتیجه عکس خواهد داشت.
نباید بگذاریم چنین رفتارهای خشنونت باری روان جامعه را بسوزاند.در سایه بی توجهی ها و کم اهمیت انگاشتن برخی برخوردهای خشونت بار که نمی دانیم آیا همین یک بار خواهد بود یا خیر باید خطاب به آن دسته ای که با سوء برداشت ها و رفتارهای افراطی و تندروی های بی منطق در سایه رفتار و گفتار خشن شان مفاهیم والای انسانی و اسلامی را حقیر می نمایند بگوییم: گر تو قرآن بر این نمط خوانی، ببری رونق مسلمانی.