مهین ملک زاده – پرهیز از جو سازی ها و نامهربانی ها در فضای مجازی!

از نشانه های تفکر سالم و ذهن آگاه و فرهیخته آن است که در عین مخالفت با عقیده یا شخصی بتواند به آن احترام نیز بگذارد؛ آنچه این موضوع را برای انسان واجب و شایسته می دارد فرهنگ است؛ فرهنگ گفتگو، قضاوت، تأمل در آرای مخالف و پذیرش عقاید مختلف از مظاهر بارز و آشنای فرهنگ اجتماعی افراد است. صفحه های مجازی به ویژه برخی اپلیکیشن هایی که امکان ارتباط گسترده را فراهم می آورند با توجه به آنچه برایشان تعریف شده کاملاً شخصی بوده و به جز در مواقع و شرایطی که ترویج قول و فعل نادرست نباشد حریم خصوصی افراد به شمار می رود. با پیشرفت روز افزون فناوری و توسعه وسایط ارتباط جمعی بعضی از نرم افزارها در عرصه ارتباطات گسترده جهانی موفق تر بوده و همچنان بر قابلیت ها و جذابیت های شان افزوده می شود در نتیجه از طیف ها و سلایق متعدد کاربران بسیاری نیز دارند. صفحه های شخصی در فضاهای مجازی گاهی شبیه دفترچه‌های یادداشت روزانه می شوند و چه بسا برای بسیاری از کاربران جایگزین دفترچه های خاطرات و یادداشت معمول و مرسوم قدیمی شده است. سیاستمداران علما، معلمان، کارگران، پزشکان، وکلا و میلیون ها کاربر دیگر،دنبال‌کننده‌های صفحه های مجازی و همینطور دارندگان آنها هستند، لذا طبیعی است که هر کاربر به فراخور هدف، شخصیت، علایق و شیوه و میزان تعامل با سایر کاربران و مردم جامعه اش آن طور که می پسندد و یا گمان می کند درست است،مطلبی را منتشر کرده و به شیوه خود از آن بهره ببرد ولو به غلط! هر چند از ویژگی های جامعه سالم آن است که افراد پایبند ارزشهای اخلاقی و قوانین اجتماعی جامعه باشند اما نکته مهم این است که ما یاد بگیریم که باید در فضای منطقی نسبت به عقاید افراد موضع گیری نماییم و در نهایت بدون غرض ورزی و عصبیت های بی مورد در مورد آرا و نظر ها بحث کنیم.
جو سازی،تخریب و زیر پا گذاشتن حرمت انسانی و جایگاه حرفه ای افراد، آفتی است که به جان فضای مجازی،ارتباطات مجازی و البته فضا و دنیای حقیقی ما افتاده است.
در چند روز گذشته مطلبی که بیشتر شبیه به یک دل گویه و دل نوشته بود از یکی از پزشکان مجرب و با اخلاق شهرمان در صفحه شخصی شان منتشر شد و متاسفانه برخی با بی احترامی و جو زدگی و به ظاهر با عرق به شهر و دیار تا توانستند به ایشان تاختند. پیش از هر جمله باید بگوییم اشاره به این مورد بدان معنی نیست که قصد داریم کسی را مقبول و گروهی را محکوم کنیم. آنچه مدنظر بوده ضرورت پرهیز از هیجان های منفی و ایجاد ظن و گمان بد و بی احترامی به جایگاه افراد است خاصه آنکه طرف مقابل خودی باشد و اهالی خانه.
این شهر چهره‌های متین، باسواد، با ایمان، مقبول و کاربلد بسیاری دارد که خدمات ارزنده شان بر هیچ کداممان پوشیده نیست، نباید به استناد یک مطلب که یقین داریم نقل خاطره و دلگویه ای بیش نبوده است طوری به اثرگذاران و نام آوران با اخلاق و با کفایت مان بتازیم که ناگزیر باشند برای بدگمانی ما و بی غرضی خودشان آیه و قسم و مصراع بیاورند. افراد به ویژه در فضای مجازی و صفحه های شخصی شان گاهی حرفهایی می‌زنند که ممکن است در شرایط خاص روحی و روانی یا تحت فرهنگ اجتماعی و خانوادگی و ویژگی های ذاتی شان در همان مقطع زمانی منتشر شده باشد و این بدین معنا نیست که از ریشه های شان بریده و نسبت به همشهریان و همنوعانشان نامهربان شده باشند. البته احترام به عقاید دیگران لزوماً به معنای تایید و تصدیق عقاید آنها نیست همانطور که اگر کسی تفکرش با ما متفاوت است لزوماً دشمن ما نیست او فقط یک انسان است با دیدگاهی دیگر؛ اگر فقط همین یک اصل را بپذیریم روابط مان ترمیم و بهبود می یابد و آرامش اجتماعی جامعه را در بر می گیرد.
حال که دنیای کنونی ناگزیر از بهره مندی از تکنولوژی روز دنیا است و اگر جامعه ای پیش نیفتد قطعاً عقب افتاده محسوب می شود و انسان، هم به ناچار و هم به اختیار درگیر ابزار و روش های ارتباط جمعی شده ،شایسته آن است که از حوزه اخلاق و ادب خارج نشویم و با بی مهری، دوستان و نخبگان مان را دلسرد و منزوی نکنیم تا خدای ناکرده با شیطنت های مجازی عده‌ای که البته انگشت‌شمار هستند شکل و نیت عمل مان نشود مصداق جمله پایانی همان پست اینستاگرامی طبیبی که خود را فرزند خاک کویر سمنان نامید.
اینکه فناوری های مختلف با چه هدفی ظهور و بروز می نمایند نیازمند آگاهی و اندیشمندی افراد است اما اینکه چطور در عصر پرشتاب تکنولوژی از آنها در جهت کاستن فاصله ها و ارتقاء سطح زندگی و اشاعه اخلاق و ادب در جامعه بهره ببریم یک فضیلت اخلاقی و اجتماعی است.