مهین ملک زاده – نه به آن تشویق تان، نه به این تهدیدتان!

بهداشت از ارکان اصلی حکمرانی سلامت و یکی از مهمترین بخش‌های سیاست‌گذاری کلان در کنار آموزش، رفاه و تامین اجتماعی و غیره به شمار می رود، به همین دلیل همواره بر توسعه آن تاکید شده است.
سلامت چه به صورت فردی و چه جمعی بی‌تردید از مهمترین ابعاد مسائل حیات انسان و شرط ضروری برای ایفای نقش‌های اجتماعی است.
زنان به عنوان نیمی از جمعیت کشور سهم بزرگی در ایفای این نقش و تأمین سلامت جامعه و خانواده دارند لذا سلامت آنان نه تنها به عنوان یک حق انسانی شناخته شده، بلکه تأثیر آن در سلامت افراد جامعه نیز اهمیت روزافزون یافته است.
براساس یکی از تعاریف سازمان جهانی بهداشت ، سلامت اجتماعی که یکی از ابعاد سلامت محسوب می شود، از دو بعد جسمی و روانی سلامت تاثیر پذیرفته و بر آنها اثر متقابل دارد.بنابراین سلامت روان بر سلامت جسم و جامعه تأثیر مستقیم دارد و نباید از آثار مثبت و منفی آن بر جامعه به ویژه زنان به لحاظ آسیب پذیری بیشتر در مقابل عوامل آسیب زا غافل بود.
بدیهی است که ارتقای سلامت اجتماعی بدون همکاری بخش­های مختلف رخ نمی­ دهد و بهبود وضعیت فعلی نیز فقط در حیطه وظایف و اختیارات وزارت بهداشت نیست و برای بهبود بسیاری از مسائل و مشکلات کشور همه قوا باید یک دست و یک صدا شوند و نباید بار همه تغییرها و دگرگونی‌ها و آرزوی به سامان شدن ها را بر دوش مردم بیندازند. چه در ساختن و چه در ویران کردن بعضی از امور شبیه بازی دومینو است؛ آبادی و بهبود در یک بخش بهبود و پیشرفت و تعالی در همه بخش ها را شامل می شود و واژگونی یک خشت، ویرانی کل بنا را در پی خواهد داشت.
در همه جای دنیا حوزه سلامت و بهداشت وظایف و رویکرد مشخصی دارد. بیان نظر و آرای علمی،محکم و متقن و پرهیز از مجادلات سیاسی و تفرقه برانگیز و منحرف کننده از مسیر، لازمه مدیریت صحیح و تأمین سلامت جامعه است اما اینکه چرا آقای وزیر به جای توصیه های پزشکی و مراقبتی و ایجاد بستر و شرایط مناسب جهت فراهم نمودن سلامت زنان و مردان جامعه در رابطه با مقوله فرزندآوری به تهدید و برخورد جدی متوسل می شود جای تعجب و پرسش های بسیار دارد!
چطور ممکن است آقای وزیر با شرایط اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی جامعه خود بیگانه باشد و حلقه مفقوده موضوع جمعیت و فرزندآوری که همانا مشکلات اقتصادی و تورمی جامعه است را نیافته باشد! که اگر چنین باشد با آن شمشیر از رو بسته شده ایشان متاسفانه باید منتظر سقط های فاجعه‌آمیز غیر اصولی و زیرزمینی و نقص عضوهای بسیاری باشیم و یا شاید بدتر از آن تولد نوزادانی با عیوب مادرزادی و نقایص دیگر که در نتیجه عدم مراقبت مادر از جنین و خود رخ خواهد داد.
پیش تر موضوع سلامت روان را مطرح نمودیم که بسیار حائز اهمیت است به ویژه در مورد زنان و باز به ویژه در مورد زنان باردار؛ آیا آقای وزیر می داند طرح چنین مسائلی که بدن، توان و جسم زنانه را تهدید به برخورد می کند آسیب های جدی و جبران ناپذیر بر روح و تن زنان وارد خواهد کرد؟ معضل کاهش جمعیت و عدم تمایل به فرزندآوری مشکل جدی جمعیتی جامعه ما و بسیاری از جوامع است و کسی نمی تواند آن را کتمان کند و نادیده انگارد اما تهدید زنان در مورد عملی که مشخص نیست باید و نباید انجام آن چگونه مورد تشخیص قرار خواهد گرفت راه چاره نیست و مصداق روان آزاری زنان و متعاقب آن جامعه است. نباید کار به جایی برسد که بنا به تقاضای شما از عده ای برای دعوت به فرزندآوری برخی از بزرگواران با نظر های غیر علمی و غیر پزشکی مطالب دور از شأن و ساحت علم و طب بر زبان جاری نمایند.
طرح های تشویقی دولت برای فرزندآوری زمانی اثربخش خواهد بود که همه ارکان اقتصاد اصلاح و درست شود. کسی که در تامین مخارج خانواده خود درمانده شده است می داند که آن زمین های رایگان هم باید با پول تبدیل به سنگ و آهن سیمان و در نهایت خانه شوند نه با ان شاءالله و ماشاالله!
چندی پیش یکی از امامان محترم جمعه جمله ای را بیان داشتند که بسیار قابل تامل بود:« وزیران ضعیف دستاوردهای عظیم را به باد می دهند.» البته نمی خواهیم تلاش هایی که در حوزه سلامت به ویژه در ایام سخت کرونا و غیره انجام شده را نادیده بگیریم اما بیان چنین مسائلی آن هم با چنین ادبیات ناپسند و بی ارتباط به حوزه علم و دانش پزشکی عن قریب مهمترین و بزرگترین دستاورد های اجتماعی و روانی جامعه که همانا اعتماد عمومی و سلامت روان و عزت نفس زنان و مردان است را از بین می برد. فراموش نکنیم که وزارت بهداشت فقط یک رکن از ارکان موثر در افزایش جمعیت به ویژه افزایش سالم جمعیت است نه همه آن، لذا طوری حرف نزنیم که اهل فن هم بگویند: «نه به آن تشویق تان نه به این تهدیدتان!»