غلامرضا قدس – خدا نکند رفوزه شویم

«تولید فعال شده، اشتغال فعال شده، چرخ‌های تولید راه افتاده، هزاران میلیارد از پول مردم و سرمایه راکد مردم به کار افتاده و هزاران شغل ایجاد شده، برخی از محصولات، مصرف داخلی دارد، علاوه‌بر مصرف داخلی و نیاز داخلی، بسیاری از این محصولات زمینه صادرات دارد و تجاری سازی شده، این هم جای شکرگزاری به درگاه خدا دارد. هم تقدیر و تشکر از دستان توانایی که توانستند این کار بزرگ را شکل دهند.»
این تصویری است که رئیس محترم قوه مجریه از شرایط موجود به دست می‌دهد. تصویری که ما هم مثل همه مردم دعا می‌کنیم به تمامی محقق شود. حتی به تحقق نیمی بلکه کم‌تر از نیم آن‌هم نه‌تنها راضی هستیم که هم «به درگاه خداوند شکرگزاری» می‌کنیم و هم فراتر از تقدیر و تشکر «دستان توانایی که بتوانند»، چنین کار عظیمی را شکل دهند می‌بوسیم. منتها به شرط آن‌که تحقق آن را در زندگی و سر سفره خود حس کنیم. امّا تصویر و تصّور مدیران محترم دردی از ما دوا نمی‌کند.
مثلاً درباره برخی از محصولات که می‌گویند مصرف داخلی دارد، علاوه‌بر مصرف و نیاز داخلی، بسیاری از آن‌ها زمینه‌ی صادرات دارد و تجاری سازی شده، بگذارید هرچند بی‌ربط با مبحث امروز؛ گریزی به صنعت خودروسازی بزنیم که وقتی به خودروی نو وطنی فکر می‌کنیم به این نتیجه می‌رسیم که خودرو دست دوم، گاه چند برابر بهتر از خودرو نوی است که خودروسازان تولید می‌کنند و با هر قیمتی که بخواهند به خلق الله می‌فروشند. در بازار بی رقابت داخل هرچه بسازند می‌فروشند، اما اگر روزنه‌ای باز شود برای خودرو خارجی به پَر قبای شان برمی‌خورد و آرزوهای‌شان نقش بر آب می‌شود. ای‌کاش مسئولان محترم علاوه‌بر تولیدات داخلی، برای جان و نظر مردم هم اهمیت قایل می‌شدند. وقتی حوادث رانندگی به‌خاطر مقاومت اندک خودروهای داخلی به اندازه یک جنگ از ما تلفات می‌گیرد، استفاده از خودروهای ایمن دست دوم خارجی هم به اندازه‌ی سنگر، اهمیت پیدا می‌کند. جان و سلامت مردم بر هر چیزی مقدم است. به‌جای تأسف خوردن بر رویکردی چنین، برای زندگی‌هایی تاسف بخورید که با خودروهای داخلی ساخت دوستان، پَر-پَر می‌شود.
وقتی به گفته‌ی تحلیل‌گر اقتصادی؛ «در صنعت خودروسازی به بن‌بست رسیده‌ایم و تحقیر ملی ایجاد کرده‌ایم» چه جای تلاش برای منع واردات؟ اگر محصول دست دوم را ناروا می‌دانید اجازه دهید تا محصولات دست اول وارد شود. بگذارید با همین دلار ۴۰، ۵۰ تومانی، یا هر قیمت دیگری که دلار پیدا کرد، مردم خودشان خودرو نو وارد کنند. گمرکی منطقی هم بگیرید. این کار کمک به خودروسازان داخلی هم هست، هم از نظر ایجاد رقابت و هم جلوگیری از ضرر بیشتر حضرات. مگر سال گذشته نمی‌گفتید به‌ازای تولید هر خودرو ۷۰ میلیون تومان ضرر می‌کنند؟ ما مردم راضی به ضرر هنگفت نیستیم. بگذارید از بازار خارج خرید کنیم.
حالا برویم سر اصل مطلب. داشتم می‌گفتم وقتی کالاها قیمت پروازی پیدا می‌کنند و برای خرید هر کالا، فروشندگان را درحال چک کردن قیمت لحظه‌ای آن می‌بینیم. وقتی می‌شنویم از افراد که در برخی از فروشگاه‌های بزرگ، مشتری با توجه به قیمت روی برچسب‌ها، محصول را برمی‌دارد اما پای صندوق با قیمت دیگر مواجه می‌شود. وضعیتی چنین با تصویری که ارائه می‌فرمایند، و همه ما تحقق صددرصدی آن را به دعا از خدا می‌خواهیم، نمی‌خواند. همه موفقیت‌ها باید در زندگی روزمره‌ی مردم نمود عینی داشته باشند. چنان‌که ناکامی‌ها اولین بروز و ظهورشان در سفره‌ی مردم است. وقتی مرغ و گوشت قرمز گران می‌شود جای‌شان سر سفره‌ها خالی می‌ماند و همه متوجه می‌شویم. در فراوانی آن‌هم حضورش را بر سفره درک می‌کنیم. خیلی دوست داریم رئیس‌جمهور محترم را در تحقق وعده‌هایش موفق ببینیم. هم دعا می‌کنیم. هم به سهم خود میزان مصرف‌مان را مدیریت می‌کنیم. هم در گفتگو و معاشرت با مردم به مدیریت مصرف توجه می‌دهیم. هر کاری از دست و قلم ما ساخته باشد انجام می‌دهیم. اما این را هم می‌دانیم که کارنامه‌ها نشان‌گر توان‌ها هستند. با مسئولان اقتصادی که نزدیک به ۲ سال عمر دولت، کارنامه‌شان این است، قبولی یک رؤیاست. خدا نکند مردود شویم، اما تجدیدی به اندازه مدیران ناکارآمد، نتیجه طبیعی ماجراست. «خرداد امتحانات» که دارد می‌گذرد. امید است برای «شهریور امتحانات»، رئیس‌جمهور محترم به کابینه به‌ویژه مردان اقتصادیش حرکتی بدهد.