غلامرضا قدس – خدا رحم کرد ما رییس جمهور نشدیم
- شناسه خبر: 4830
- تاریخ و زمان ارسال: 20 اسفند 1401 ساعت 3:11
خدا رحم کرد ما رییس جمهور نشدیم
قبل‌از انتخاب آقای رئیسی به ریاست قوه مجریه وقتی نامزد این مقام شده بود به دفعات در همین ستون به‌عنوان یک هوادار از ایشان تقاضا کردم از تصمیم خود بگذرد و در همان مقام قضایی به کار خود ادامه دهد. زیرا به تجربه آموخته بودم کار قضاوت و صادر کردن احکام قضایی با کار اجرایی که باید دستور و خواست و توصیه این و آن را اجابت کند و کار عظیم اجرایی کشور را بر دوش گیرد و نخواهد از تجارب و تخصص همه‌ی نیروها از طیف‌ها و سلیقه‌های مختلف استفاده کند و دایره‌ی خودی و کم تجربه را در مضیق بگذارد کار آسانی نخواهد بود و قطعاً در اجرای کار با مشکل زیادی مواجه خواهد شد. سال ۱۳۹۶ بود که آقای رئیسی بعد از برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری در دانشگاه فردوسی مشهد با بیان این‌که: «خدا رحم کرد ما رئیس‌جمهور نشدیم که دلار ۵ هزار تومان بشود…» از طرفدارانش با کف و سوت تشویق جانانه‌ای گرفت. بعد از آن‌که دلار در زمان دولت آقای روحانی اوج گرفته بود آن حرف رئیسی جوابی بود به آن‌چه حامیان روحانی، سرخوش از ثبات بازار بعد از برجام می‌گفتند. حرف آن‌ها این بود که اگر رئیسی رئیس‌جمهور شود دلار ۵ هزار تومان خواهد شد. آن سال روحانی جایش به رئیسی نداد، اما خروج آمریکای ترامپی از برجام و سایر مصایب متعدد، پیامد آن کار را به‌جایی رسانید که وقتی بعد از انتخابات ۱۴۰۰، دولت را به رئیسی تحویل داد، دلار به گفته آقای واعظی رئیس دفتر روحانی ۲۴ هزار تومان را ردّ کرده بود، آن‌وقت این حرف سید ابراهیم جواب می‌داد. اما حالا که دلار قله ۵۰ هزار تومان را هم درنوردیده چه باید گفت؟
خبرها تکان‌دهنده هستند، زلزله ایجاد می‌کنند در روان آدمی، نخواهی بخوانی هم‌صدای دیگران به گوش می‌رسد که سکه و دلار رکود می‌شکند و قیمت همه‌ی اجناس و اقلام را تحت تأثیر قرار داده است. نمی‌دانم مسئولان محترم اقتصادی کجایند شاید هم با قطار پیشرفت که به‌سرعت می‌رود، رفته‌اند و ما این‌جا تنها مانده‌ایم که اوضاع چنین است. مگر قرار نبود ریال را به سومین ارز پرقدرت منطقه تبدیل کنید؟ پس چه شد؟ یاد مطلبی می‌افتم که یکی می‌گفت: ریال تنها واحد پولی است که اگر پس‌انداز می‌کنی، خرج کرده‌ای. اگر خرج کنی، پس‌انداز! این را با همه وجود درک می‌کنیم این روزها، روزهایی که از الان تا الان از ارزش پول ملی کاسته می‌شود. هر چه بخری، بردی. هرچه نگهداری، باختی. وضعیت بازار که یک گروه می‌بازند و یک گروه می‌برند. من می‌ترسم از این مسابقه‌ای که برای بیشتر خریدن در جریان است و از قبل شروع‌شده، می‌ترسم از ولعی که گرگ جان‌مان می‌شود. می‌ترسم از ستون فقراتی که می‌شکند و عمودهای خیمه زندگی که تا شده‌است. نمی‌دانم چه باید گفت؟ اما این را می‌دانم که مسئولان بدانند چه کار باید بکنند.
این را که نمی‌شود به حساب دولت قبلی گذاشت. کسی هم که انگولک نمی‌کند که دست‌ها برای رفع موانع، توان دولت را می‌افزاید. پس چه می‌شود و چه شده که دلار هوایی و آسمانی شده‌است؟ حساب تحریم‌ها هم که نمی‌شود گذاشت. چون حضرات پیش‌از این پیش‌بینی کرده بودند که تحریم‌ها چیزی بین ۱۵ تا ۲۰ درصد سهم دارد و ۸۰ درصد را به غیرت و توانمندی گره زده‌اند که چون می‌گفتند دولت قبلی نداشته، چنان شده و حالا که همه‌ی قوا به غیرت و توانمندی عجین شده‌اند، نباید چنین بشود!
مصیبت سکه بالای ۲۵ میلیون تومانی از دلار هم غم‌انگیزتر است و مسکن و معیشت و اشتغال هم دارد همدوش و همسان آن‌ها پیش می‌رود. حالا از دولتمردان مستقر باید پرسید:»از که بپرسیم؟»
محض روشن شدن موضوع، بهتر است به یک وعده رئیس‌جمهور محترم اشاره کنم که گفته بود دولت سالانه یک میلیون مسکن و جمعاً طی ۴ سال ۴ میلیون مسکن خواهد ساخت و از وزارت راه و شهرسازی بخواهم آدرس و مشخصات شهرک‌های ساخته‌شده توسط دولت طی یک‌سال و نیم اخیر که طبعاً باید حدود یک‌ونیم میلیون واحد مسکونی باشد به تفکیک استان‌ها و همچنین اداره‌کل راه و شهرسازی استان هم جمع واحدهای ساخته‌شده در این مدت را با ذکر مشخصات و نشانی آن‌ها جهت اطلاع عموم منتشر کنند. این کار با توجه به شفاف سازی و قابل جایگزین کردن وعده‌ها با اعداد و ارقام، اعتمادآفرین خواهد بود. چون ملاک و معیار مردم «آمار» نیست، «عمل» است.
اگر دولتی حتی همه آمارهایی که می‌دهد درست باشد اما در زندگی مردم تغییر محسوس ایجاد نکند کارنامه قابل‌قبولی ندارد. مردم عیار آمار را در مشاهدات و ملموسات خود می‌یابند. میزان در دست آنان است. در واقع مردم آن‌چه می‌بینند و لمس می‌کنند «محک» قرار می‌دهند نه آن‌چه می‌شنوند. کاری به آمار و حتی قول و قرار هم ندارند. آن‌ها می‌خواهند ببینند چه تغییر مثبتی در زندگی روزمره‌شان اتفاق افتاده است.
با وجود این‌ها دولت سیزدهم همچنان از قطار پیشرفت می‌گوید و سرعت بالایی که دارد، مردم که جا مانده‌اند از این قطار حتی کسانی که همه جوره به دولت محترم اعتماد تام و تمام داشتند و در دو انتخابات بعلاوه انتخابات خبرگان بیشترین رأی را به رئیسی دادند، چه کار می‌کند با این مشکلات؟ ادامه ماجرا هم بیانات امید آفرینش در برنامه‌های تبلیغاتی است که با عادی دانستن حل مشکلات مسکن می‌گویند؛ مسکن و شغل از ما، ازدواج از شما!
سهم دولت که معلوم است. می‌ماند روزگار کسانی که به وعده دولت اعتماد کردند. سخن پایانی هم ناظر به وضع بازار ارز همان جمله آقای رئیسی است؛ «خدا رحم کرد ما رئیس‌جمهور نشدیم که دلار بشود ۵ هزار تومان…»
حالا و همچنان با تکرار پیشنهاد خود، امیدوارم دولت محترم دایره فروبسته و ناکارآمد خودی را بگشاید و برای رهایی از مشکلات، کار را به کاردان بسپارد.
