غلامرضا قدس – به «ریز علی» فداکار نیاز داریم

حکم عقل این است؛ قبل‌از وقوع باید به علاج واقعه پرداخت. قرار بود جهش ساخت مسکن داشته باشیم. قرار بود سالی یک میلیون مسکن تولید کنیم. این‌که در بازار می‌بینیم و مردم را گرفتار کرده جهش افسار گسیخته‌ی قیمت مسکن است که میلیاردی بالا می‌رود. به یک بیماری دچار شده‌ایم در این حوزه، گویی که هیچ مُسکنی هم برایش پیدا نمی‌شود. اجاره مسکن و مغازه هم دقیقاً از این لحظه تا همین لحظه فرق می‌کند. بنده خدایی می‌گفت، مغازه‌ای را اجاره داشتم ماهی ۶ میلیون، جهت تجدید به بنگاه رفتم، مشاور بنگاه‌ حوالی ۱۰ میلیون را پیشنهاد داد. ما هم تا ۸ میلیون آمادگی داشتیم اما صاحب مغازه در همان بنگاه فی‌المجلس در چند مرحله نرخ را بالا برد. ما که نتوانستیم اجاره کنیم، اما دیگری حدود ۱۱ میلیون تومان اجاره‌نامه را امضا کرد و رفت. این مطلب تلخ را که در جمع دوستان مطرح می‌کردیم یکی که سررشته‌ای در این حوزه داشت، گفت؛ در خوش‌بینانه‌ترین حالت باید خود را برای ۳۵ تا ۴۰ درصد افزایش قیمت در خرید و صد در صد برای اجاره آماده کنیم.
یک کارشناس مسکن معتقد است، افزایش دارایی یکی از عوامل تأثیرگذار در ایجاد چالش‌های مختلف در بخش مسکن محسوب می‌شود به‌طوری‌که باعث ایجاد تورم در همه بخش‌های مسکن شده و به تبع آن اجاره‌بها، در تمام نقاط ایران رشد شتابانی داشته است! البته این افزایش قیمت مسئله‌ای جدا از زنجیره تورم عمومی و افزایش قیمت همه کالاها و خدمات نیست و به‌این‌ترتیب چاره اصلی کار مهار تورم و کنترل قیمت‌هاست. در غیر این صورت انجام هر اقدامی در این حوزه فقط مُسکنی است که بازار مسکن را ملتهب‌تر از پیش می‌کند. به‌عنوان مثال تمدید خودکار قراردادهای اجاره که بدون پشتوانه قانونی از سوی دولت به منظور حمایت از مستاجران مطرح شد، اما در مرحله عمل به دلیل خلاف قانون بودن، این طرح فقط تشنج بازار مسکن و اختلاف موجر و مستأجر را بیشتر کرد.
به‌نظر می‌رسد ناکامی دولت در تحقق وعده ساخت سالانه یک میلیون واحد مسکونی در قالب طرح «نهضت ملی مسکن»، بی‌برنامگی در حوزه‌های اقتصادی و مسکن، تورم لجام گسیخته و گرانی‌های روزبه‌روز، شرایطی را فراهم کرده که با تدابیر و راهکارهای گاه شتاب‌زده و گاه ساده‌اندیشانه دولتی‌ها نه‌تنها هیچ گره‌ای از کلاف سردرگم اجاره‌های واحدهای مسکونی بازنخواهد کرد که خود گره‌های کور دیگری بر آن خواهد افزود.
این وضعیت فقط خاص مسکن نیست. خودرو هم دارد همین را تجربه می‌کند. دیگر بخش‌های بازار هم به تبعیت همین مسیر را می‌روند. دست روی هر کالایی بگذاری، قیمتش را می‌بینی در حال صعودی است! حالت نزولی یا حتی ایستایی و تثبیت را به خود نمی‌گیرد. یک‌ساله یا حتی ۶ ماهه هم باشد قابل هضم است. اما از الان تا الان گران و گران‌تر می‌شوند و از ارزش پول ملی می‌کاهد. وضعیت بغرنج امروز قطعاً معلول سیاست‌های اشتباه و مدیریت‌های ناکارآمد است و الا با سیاست‌های درست و مسئولان کاردرست که نباید شاهد این‌همه «جهش» در قیمت‌ها باشیم. انگار قطار پیشرفت فقط روی ریل افزایش قیمت‌ها و کاهش ارزش ریال به‌سرعت حرکت می‌کند.
شماری از مسئولان، همه این مشکلات را به گردن دولت‌های قبل می‌اندازند. همان دولت‌هایی که ۴۳ سال انقلاب اسلامی را حفظ کرده و دست شما سپردند. اما شما در این دو سال به گرانی و تورم دامن زدید. گویا قطار پیشرفت اقتصاد دولت، قبل‌از آن‌که مردم را زیر چرخ‌های بی‌برنامگی له کند نیاز به «ریزعلی فداکار» دارد. زیرا حرکت شتابان تورم و گرانی لحظه به لحظه و بی‌ارزشی پول ملی را می‌بینیم.
آرزو می‌کنیم. خواهش می‌کنیم این قطار سریع‌السیر را متوقف کنید. خردوخمیر و متلاشی شدیم زیر چرخ‌های این قطار. به فکر مردم باشید. مشکلات را از پیش روی آن‌ها بردارید. امیدوارم این حرف‌ها را کسی به‌اشتباه ترجمه نکند. بیان درد و مشکلات مردم «ناهمراهی» نیست که دقیقاً همراهی با فرایند درمان است. بد کسی را نمی‌خواهیم. نابودی و نیستی کسی را طالب نیستیم. بلکه دلسوزی و خیرخواهی صادقانه را یک واجب ملی و انسانی می‌دانیم. همه می‌خواهیم دولت‌های برگزیده مردم موفق باشند. می‌خواهیم دولت رکوردهای جهان موفقیت را جابه‌جا کند. با دنیا تعامل داشته باشد. دست به دعا بالا می‌بریم، به هر اقدامی که درست برمی‌دارند خداوند برکت هزار چندان بدهد. مشقی اگر سیاه می‌کنیم به واگویی واقعی شرایط، دقیقاً برای حمایت از دولت است. ما عضو یک خانواده به نام ایرانیم. خانه که آباد، سفره‌ که رنگین، غذا که گرم و آب که گوارا باشد خود ما بهره‌ی بیش‌تر می‌بریم. آن‌که می‌بیند و نمی‌گوید، هشدار نمی‌دهد، ساکت می‌ماند و بی‌تفاوت از کنارشان می‌گذرد، اگر نگویم بیگانه است، در خوش‌بینانه‌ترین حالت در غفلت به سر می‌برد. آنان می‌خواهند غفلت همه‌ی ما را به فراموشی بکشاند تا موجی برخیزد و همه‌مان را به صخره بکوبد. مراقب باشیم در دام غفلت گرفتار نشویم.