سفرهای استانی دولت و چند نکته

سفرهای مسئولین به استان‌ها از جنبه‌های مختلف قابل بررسی و تجزیه و تحلیل است و قطعاً ابعاد مثبت و منفی در آن وجود دارد که باید توسط کارشناسان امر به آن پرداخته شود تا تاثیرگذاری این سفرها افزایش یافته و آثار
منفی آن به حداقل برسد.
اینکه در این سفرها مسئولین با مردم نقاط مختلف کشور ارتباط نزدیک‌تری داشته و در دیدارهای چهره به چهره،  مردم مشکلات و نظرات خود را مطرح می کنند و برای مسئولین و کارگزاران هم مسائل و مشکلات جامعه ملموس‌تر و عینی‌تر می‌گردد امری روشن و بدیهی است اما در این بین واقعیات و حقایقی وجود دارد که نباید در هیاهوی این گونه سفرها گم شده و باید به دقت به آنها پرداخته شود.
از آنجا که در هفته گذشته سفر رئیس جمهور و هیئت دولت را به استان سمنان داشتیم فعلاً چند نکته در این مورد به عرض می‌رسانیم:
نخست: علاقه مسئولین به ویژه کارگزاران اجرایی و به خصوص روسای جمهور به استقبال گسترده مردم از آنها جای تأمل دارد زمانی به صورت عمدتاً خودجوش صورت می‌گرفت و سیل عظیم جمعیت  به استقبال آنها می‌رفتند و جنب و جوش زیادی در این رابطه وجود داشت و گاهی متاسفانه باعث حوادث تلخی می‌گردید ولی خوشبختانه فرهنگ و آگاهی مردم به جایی رسید که متوجه شدند این کار نه با اصول دینی سازگار است و نه با روح تمدنی و توسعه یافتگی ولی کماکان از طرف مسئولین اجرایی این اصرار وجود دارد تا جمعیت زیادی به استقبال آنها بروند و برای رسیدن به این هدف گاهی از روش‌ها و ابزارهایی استفاده می‌کنند که لااقل  در این برهه زمانی شایسته جامعه و کشور ما نیست بنابراین بهتر است این گونه سفرها واقعا برای بررسی و پیگیری امورو مصوبات قانونی سالیانه و گره گشایی مشکلات باشد نه برای جار و جنجال و فضاسازی رسانه‌ای و تبلیغاتی و مصوبه سازی ، مطلبی که در سفر دولت دوازدهم و در شورای اداری استان هم عرض کردم و رئیس جمهور وقت را خوش نیامد ولی از طرف کارشناسان و مدیران مربوط مورد تایید قرار گرفت.
دوم:  عریضه نویسی و درخواست‌های شخصی از رئیس جمهور زمانی به شدت باب شده بود و از طرف بخش اجرایی هم به آن دامن زده می‌شد تا جایی که در زمان دولت نهم و دهم به اوج خود رسید و میلیون‌ها نامه در سفرهای  استانی به رئیس جمهور نوشته می‌شد که عمدتاً مربوط به وام و اشتغال بود و در پایان دوره آنها ده‌ها گونی نامه‌های بدون پاسخ در ریاست جمهوری موجود بود که البته در حال حاضر از تب و تاب این موضوع کاسته شده است و عطش و ولع  گذشته وجود ندارد و دلیل آن هم افزایش آگاهی مردم و دیگری به نتیجه نرسیدن اکثر این درخواست‌ها می‌باشد و در عین حال مطالبه کنونی جامعه این است که باید سیستم معیوب حکمرانی و اجرایی اصلاح شود تا مردم در طول سال بتوانند برای احقاق حقوق خود و گره گشایی مشکلات به مراجع و سازمان‌های ذی‌ربط مراجعه کرده و پاسخ مناسب دریافت نمایند نه اینکه در سفرهای رئیس جمهور که هر یک یا دو سال صورت می‌گیرد و در فرصت محدود و اندک این درخواست‌ها مطرح شوند که لاجرم نتیجه مطلوب را در پی نخواهد داشت و در واقع هرچه این گونه درخواست‌ها و هجوم برای ارائه آنها بیشتر باشد نشان از ضعف و نقص سیستم دارد که باید به آن پرداخته شود و اصلاحات لازم صورت گیرد.
سوم:  زمان گزارش‌ها و آمارهای یک سویه به پایان رسیده و این روش‌ها منسوخ شده است و همینطور مصوبات تریبونی و سفری امتحان خود را در دولت‌های نهم و دهم پس داده و آثار زیانبار آن هنوز پابرجاست و از طرفی سخنرانی کردن و کلی‌گویی و فضاسازی رسانه‌ای و تبلیغاتی هم نمی‌تواند مشکلات بی‌شمار و روزافزون مردم را حل کند بنابراین بهتر است مسئولین اجرایی کشور و به ویژه رئیس بخش اجرایی واقع بینانه‌تر و اجرایی‌تر عمل کرده و صادقانه‌تر با مردم رفتار نمایند و برای عینی‌تر شدن آن در وهله اول لیست ۲۰۱ کارخانه تولیدی احیاء  شده را منتشر کنند و در وهله دوم اعلام نمایند که درباره چالش جدی آب که در استان وجود دارد و در سفر گذشته ریاست جمهوری هم مطالبه اصلی مردم بود و از طرف رئیس جمهور قول داده شد به آن رسیدگی شود و وزیر نیرو هم پیگیر آن گردد و گزارش خود را اصلاح نماید آیا اتفاقی در این رابطه افتاده است و طرحهای آب استان از جمله انتقال آب دریای خزر، سد فینسک، سد کالپوش،  آب قطری و سد نمرود به کجا رسید؟ و همینطور وضعیت پروژه های جاده های استان که بسیار حیاتی است از جمله آزاد راه حرم تا حرم ، بزرگراه فیروزکوه به سمنان ، بزرگراه بندر امیر آباد به دامغان و … به کجا رسید و چرا فرودگاههای استان غیر فعال هستند؟
برای روشن شدن این موضوعات و دهها مورد دیگر بهتر است به جای سخنرانی های یکطرفه نشستی هم با اصحاب رسانه و قلم و فرهیختگان استان برگزار می گردید تا حقایق و واقعیات برای دولت و ملت آشکار تر گرددو مسیر آینده ما هموار تر شود.