سخنی با نمایندگانی حزب ستیز

حزب در ایران ریشه در انقلاب مشروطیت دارد زیرا استبداد و خودکامگی در تاریخ سیاسی،اجازه فعالیت احزاب را نمی داد. در قانون اساسی مشروطیت و متمم آن اصولی درباره ی احزاب و امکان شکل گیری آنها نیامده است فقط در متمم قانون اساسی به مسأله ی اجتماعات اشاره شده است. شاید به خاطر ترسی که از احزاب داشتند و در اصل ۲۱ اینگونه آن را بیان نموده اند که:
“انجمن ها و اجتماعاتی که مولد فتنه دینی و دنیوی و مخل نظم نباشند در تمام مملکت آزاد است…”
بعد از ۷۰ سال از متمم قانون اساسی مشروطیت و در سال ۱۳۵۸ در اصل ۲۶ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به موضوع احزاب پرداخته شده و اعلام می دارد که :
“احزاب، جمعیت ها، انجمن های سیاسی وصنفی و انجمن های اسلامی و اقلیت های دینی شناخته شده آزادند و.. هیچ کس را نمی توان از شرکت در آنها منع کرد ویا به شرکت در یکی از آنها محبور ساخت …..
جمهوریت در تاریخ معاصر بدون احزاب معنا ندارد. چون شما می توانید به کشورهایی نگاه کنید که جمهوری هستند ولی حزب مردم ساخته نه دولت ساخته نداشته و برای ملت خود آزادی و حقوق شهروندی را معنا کرده باشند ؟ وقتی نماینده ای می گوید: استاندار نباید سیاست زده باشد و بازی های حزبی و گروهی به درد استان نمی خورد را همه قبول داریم، دین زدگی غلط می شود، داعش و سیاست زدگی نادرست می شود رسایی و ثابتی ! ولی وقتی ستون پایه های دمکراسی و مردم سالاری در جهان ، احزاب برنامه محور باشند، مبارزه با این احزاب برای افرادی که در انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم در سخنرانی های آتشین خود ، پزشکیان، اصلاح طلبان و کلاً اردوگاه رقیب را فتنه گر، عامل غرب و حامی لیبرال دمکراسی معرفی و رقیب هراسی را بین عوام ترویج می کردند! نمی توان حزبی معرفی نکرد! اگرچه بر این باور هستیم که مشکل جامعه ما این است که امثال این نماینده وقتی هرینه حزبی بودن را بالا می برند حرکت های شناسنامه دار حزبی که می تواند به امنیت کشور کمک کند به مخاطره خواهد افتاد و نازیبایی این جامعه آن می شود که چون به خلوت می روند آن کار دیگر می کنند. این افراد هزینه جامعه را بالا برده چون معیشت مردم و فعالین سیاسی را به سیاست گره می زنند و کارخانه ی تولید ریزش حداکثری ملت را فراهم می سازند که در تحریم کنندگان اتنخابات مکرر دیده ایم و اگر این تخریب ها ادامه یابد هم چنان شاهد آن،خواهیم بود!
نمایندگان مجلس در اصل ۶۶ قانون اساسی به قرآن کریم سوگند یاد می کنند و با تکیه بر شرف انسانی خویش تعهد می دهند: که دفاع از کشور و حقوق همه ی ملت ایران، دفاع از قانون اساسی و آزادی مردم و تامین مصالح آنها را مد نظر قرار دهند، اینک چه شده است که اصل مترقی ۲۶ قانون اساسی را اینگونه تخریب می کنند و افتخار می کنند که فراجناحی هستند و حزبی نیستند !
این یعنی تولد دوباره خود کامگی و تمامیت خواهی! در حکومت های جمهوری، احزاب برنامه های خود را در حوزه های مختلف ارائه داده و باشگاه های سیاسی را فعال می کنند تا تیم ملی سیاسی با حضور همه سلایق ، جناح ها ، قومیت ها و مذاهب شکل گیرد ، باشگاههای قوی تیم ملی توانمند را می سازند، اگر این واقعیت ها را نپذیریم در بن بست استبداد خواهیم ماند و از حقوق ملت در قانون اساسی یادی نخواهیم کرد ، به گونه ای که برخی نمایندگان در دوران نمایندگی خود صدها بار از بیمارستان، راه، آب و … که وظایف قوه ی مجریه است سخن گفته اند. ولی یک بار از قوانین مترقی و اعتمادسازمصوب ، حقوق ملت از اصل ۱۹ تا ۴۳ قانون اساسی واحزاب وآزادی های مدنی سخنی از آنها نشینده ایم. این نمایندگان بیشتر به افکار یک جناح خاص نزدیکند و عامه مردم و افکار و اندیشه های آنها را نمی بینند!
من نمی گویم اصل تفکیک قوا را آن نماینده رعایت کند و در عزل و نصب ها دخالت نکند چرا که این بیماری مزمن چندین دهه ی مجلس ایران است و به امروز نیز تعلق ندارد. حتی مدیران و روسای آموزش و پرورش غیر همسو خالص سازی شدند و… احزاب بوجود می آیند که در صورت انتخا بات آزاد و رقابتی برای کاندیدایی که به اهداف آنها نزدیک تر است فعالیت کنند و وقتی کاندیدای مورد نظر آنها پیروز شد به اجرای آن برنامه ها بپردازد .فعالیت احزاب برای کسب قدرت مشروع است تا تغییر حکومت به دلیل تحریم بخش گسترده ای از مردم به خاطر ندیدنشان اتفاق نیفتد! نمی شود تیمی در میدان مسابقه برنده شود و با رقیب هم دست دوستی دهد ولی جام قهرمانی را به تیم رقیب اهداء کنند! مگر احزاب کالای یک بار مصرفند تا برای گرم کردن تنور شما آمده باشند که اینگونه به حزب ستیزی و حذف آنها اندشیده و می گوئید: وقتی مسجد و پایگاه داریم دیگر حزب به چه معناست!

به قول دکتر ظریف: برای اجرای دمکراسی و مردم سالاری به زور هم شده باید عادت کنیم یکدیگر را تحمل نمائیم. به این عزیزان توصیه می کنم.

بار دیگر به اصل ۲۶ قانون اساسی گذری داشته باشند که در اجرای آن سوگند یاد کرده اند ! دوران من حکم می کنم که رضا خان بر بالای احکامش می نوشت : این باشد و آن نباشد، گذشته است . به احزاب و باشگاه پیروز انتخاباتی احترام بگذاریم ووفاق را دست مایه ی حذف رقیب انتخابات نکنیم . به قول استاد شفیعی کدکنی:
صبح آمده ست برخیز، بانک خروس گوید، وین خواب و خستگی را . در شط شب رها کن …