به قلم سردبیر – این، هشداری بزرگ است اگر بشنوید
- شناسه خبر: 5581
- تاریخ و زمان ارسال: 7 اردیبهشت 1402 ساعت 2:37
به قلم سردبیر – این، هشداری بزرگ است اگر بشنوید
« دستگیری ۴۴ هزار سارق طی دو ماه»، «طی این مدت ۳۵۰۰ شبکه فعال سرقت در سراسر کشور متلاشی شدند»، «بیش‌از ۵۷ درصد پرونده‌ی سرقت‌ها مربوط به سرقت‌های خرد است!»
آمار بالا به نقل از رئیس پلیس آگاهی فراجا و به نقل از سردار قنبری و مربوط به کشوری است به نام ایران، نه منسوب به کشورهای معاند و بداخلاقی که در تصوّر ماست و دایم سعی می‌کنیم در آن‌سوی آب‌ها بکاویم و برجسته کنیم و به رخ بکشیم؛ خیر، مربوط به خود ماست چیزی که در رسانه‌ی ملّی نه پرونده‌اش گشوده می‌شود و نه روان‌شناسان اجتماعی و رشد و جرم و جامعه‌شناسان فراخوانده می‌شوند تا راهی به بهبود، چاره‌ای درعین درماندگی و حیرت پیدا کنند. خیر، تحلیل‌ها از نوع دیگر است از همان نوعی که مدام نشسته بر بال خیال سیر می‌کنیم و همه را گل و بلبل می‌بینیم.
نکته‌ی قابل‌تأمل همین ۵۷ درصد پرونده‌ی سرقت‌های خرد است. سارقانی که سارق نیستند و محتمل آن‌که بار اول آنها هم باشد که اگر روان‌کاوی بشوند این واقعیّت مسلّم خواهد شد که اغلب این‌ها اگر در زباله‌ها چیزی می‌یافتند که شرمنده‌ی سفره و خانواده‌ی خود نشوند هرگز بدین خفت تن در نمی‌دادند؛ هرگز حاضر نمی‌شدند که برچسب بد نامی سرقت بر پیشانی خانواده‌شان بنشیند باور کنید که بخش بزرگ و درصد بالایی از همین ۵۷ درصد، انسان‌های شرافت‌مندی هستند، حتی درخور سرزنش نیستند بلکه سزاوار نقد و توبیخ و سرزنش آن افراد و آن تفکری هستند که از شرافتمند، دزد می‌سازد!
شما چه انتظاری دارید وقتی‌که بیش‌از دوسوم طبقات اجتماعی، دخل‌وخرج شان با هم نمی‌خواند؟ شما چه انتظاری دارید که روزی طبقه‌ی متوّسط هم نتواند آن فرهنگ‌مندی و آن نجابت خود را مصون نگه‌دارد؟
نمی‌دانم که مسئولان رده‌ی بالای کشور، آن داستان نظامی را درباره‌ی بهرام گور و پندی که وزیر دانایش برای وی در قالب قصّه‌ی دو جغد، نقل کرد و گفت اگر وضع کشور بدین منوال باشد نه تنها یک روستای ویران، مهریه‌ی دخترت خواهم کرد بلکه صدها روستای ویران، تقدیم عروس خودم خواهم نمود، قصّه‌ای که ذهن پادشاه غافل را هوشیار ساخت و در روش حکومت‌داری خود تجدیدنظر کرد!
و حال، آیا قصّه‌گویی هست که با دلی بیدار حاکمان را بیدار کند که در ایران چه می‌گذرد؟ وقتی‌که دخل ده و خرج بیست است چه اتفاقاتی محتمل الوقوع بلکه محققّ الوقوع است و خدا نکند که سرقت‌ها که هر چه بگذرد، خردتر و در دو ماه آینده به‌مراتب درصد بالاتر خواهد یافت، مسئولان کشور را بیدار نکند. نکته‌ی مهّم و قابل‌توّجه اینجاست که این سرقت‌ها در خفا صورت‌گرفته است امّا اگر آن روستاهای قصّه‌ی نظامی در خرابی فزونی بگیرد، چه تضمینی هست که فردا روز، در روز روشن و پیش چشم همه این سرقت‌ها به زورگیری نینجامد و مردم در روز روشن، از مال خود دست بردارند و جان‌شان را بگیرند و بروند.
بنابراین، امید است که دستگاه پلیس آگاهی، این آمار عجیب را بر هیئت دولت، مجلس و قوّه‌ی قضا عرضه کند تا به‌جای مسائلی که به‌خودی‌خود مشکل نیستند و خود مشکل کرده‌اند، برای این آسیب‌های اجتماعی که رو به تزاید است و به قطع و یقین با خشونت همراه خواهد شد، با دعوت از جامعه‌شناسان، علمای اقتصاد و فرهنگ و روان‌شناسی، چاره‌ای بیندیشند چون به بقای مسند و مسئولیّت خودشان هم‌بستگی دارد. وانگهی، حکومت بر جامعه‌ای که طی دو ماه ۴۴ هزار سارق دستگیر می‌شوند و لابد بسیاری هم به چنگ قانون نیفتاده‌اند، افتخاری نیست. افتخار آن است که حکومت و حاکمیّت آن‌چه در شان ملّت ایران است، برای آنها تأمین کند بویژه حکومتی که مدّعی صدور انقلاب است و می‌خواهد به انقلاب مهدی (عج) بپیوندد.
