باید این خاک هم ظرفیت حضور داشته باشد/ نگاه روز

ایرانی جماعت را شیخ «ابوالحسن خرقانی» نمایندگی می کند که به روزگاران گفت: هر کس به این سرای در آید، نانش دهید و از ایمانش مپرسید که «هر کس بر درگاه الهی به جان ارزد البته برخوان بوالحسن به نان ارزد.» البته بر خاک ایران به زیستن ارزد. افغان ستیزی را یک صفت مذموم می دانم. اصلاً ستیزه گری با هر قوم و ملتی نکوهیده است. کسی هم با صفت مذموم و رفتار نکوهیده، به شآن والای ایرانی نمی رسد. ایرانی کریم است. سخی است. مهمان دوست است. حرمت همسایه را پاس می دارد. لقمه ای کمتر می خورد تا کسی که راه به سفره ی او آورده سهم بیشتری داشته باشد.
اما باید این خاک هم ظرفیت حضور داشته باشد. در این سفره گنجایش هم نشینش فراهم باشد. مهم تر از این «اما» این که سنجیده بیاید و با نیت خیر بیاید و آمدنش برای صاحب خانه اگر نان هم نداشته باشد به خطر ننگ، هراس افزا نشود. من نجیب مردانی از همسایه شرقی در شهر خود دیده ام که در فضیلت ممتازند وجودشان رزق افزاست برای ما اما کم خبر نخوانده ایم از این که اتباع بی هویت و بد نیت و بد کردار چه ها که نکرده اند. هم آبرو از قوم خود برده اند و هم معجر از سر اهل خانه ای که پناهشان داده اند ربوده اند.
نمی خواهم یاد داشتم را به این سیاه خبرها بیالایم که دل ها را هم سیاه می کند، قطعاً می خواهم به مسئولان محترم یادآور شوم که حال افکار عمومی نه تنها از خواندن این خبرها خوب نیست که بسیار هم بد است. می خواهم بگویم میزبانی و مهمان پذیری هم ادب و آدابی دارد که دعوت، اولین آن است. بی دعوت کسی که پا به جایی بگذارد «میهمان نیست». «ملکه عذاب است» برای موجودی چنین- کسی در باز نمی کند، که پنجره را هم می بندد. حتی اگر فلان تریبون دار محترم به تقسیم کردن داشته های خود با آنان فرمان دهد. هر چند از خود حضرات هم عمل به توصیه های خود را ندیده ایم.
بنابراین حضور اتباع را از نو باید ساماندهی کنیم، در این امر هم تعجیل فراتر از لازم – واجب است. رها کردن مسئله و احاله به فردا دادن شاید علاوه بر ما بازارهای اقتصادی – اجتماعی- فرهنگی روزهای سخت امنیتی را هم از پی خود بیاورد. مباد آن روز اما تنها کسانی به توفیق می رسند که به «مباداها» هم فکر و پیش از واقعه- آن را علاج کنند. علاج هم معنایی جز تدبیر منزل و انسداد مرزها و ساماندهی اتباع و بستن راههای تردد افراد غیر مجاز ندارد. مخصوصاً مجردهایی که دسته دسته می آیند، در گوشه گوشه ی کشور پخش می شوند و …
مراقب باشیم. سرعت عمل به خرج دهند مسئولان. بدانند آبی که اینان می خورند چندین و چند برابر «حقابه هیرمند» است که طالبان نداده اند! یارانه های آشکار و پنهانی که می خورند – برق و گاز و بنزینی که استفاده می کنند و مالیاتی که نمی دهند رفتار دو سر باخت برای کشور می شود که در تمشیت امور ملت خود به سختی می افتد، دولت چهاردهم برای آن که بتواند مواجهه موفقی با اتباع غیر مجاز افغانی به ویژه عناصر طالبان که به صورت هدفمند به ایران گسیل شده اند داشته باشد باید برای میز افغانستان در وزارت امور خارجه افراد صاحب تجربه، فکر مستقل و درک قوی نسبت به منافع ملی در نظر بگیرد. سفارت ایران در کابل را به افرادی که درک درستی نسبت به حساسیت های کنونی کشور داشته باشند بسپارد که منافع ایران را بر منافع طالبان ترجیح دهند و در داخل کشور نیز ساز و کار اجرایی و کاملا قوی برای اخراج فوری و بدون مسامحه اتباع غیر مجار در نظر بگیرد. ما بر خلاف تطهیر کنندگان گروه تکفیری تروریستی طالبان معتقدیم جمهوری اسلامی ایران باید حامی مردم افغانستان باشد و به آنها کمک کند با آرای قانونی خودشان دولت تشکیل دهند و از حکومت خود خوانده ای که به انتخابات و آرای مردم اعتقاد ندارد خلاص شوند.