صفحه اول | برای مشاهده کلیک کنید صفحه دوم | برای مشاهده کلیک کنید

خانقاه شیخ علاءالدوله سمنانی مربوط به دوره ایلخانی است و در شهرستان سرخه، صوفی‌آباد واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۱ آبان ۱۳۱۷ با شمارهٔ ثبت ۳۲۰ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.[۱] این بنا در آغاز بنایی رفیع و با عظمت بود که بدستور عمادالدین جمال‌الدین عبدالوهاب وزیر سلطان محمد خدابنده از خشت خام ساخته شد و شیخ علاءالدوله سپس خانقاهی بر آن افزود و در آنجا به ریاضت پرداخت و پس از مرگ در آنجا به خاک سپرده شد. بنای خانقاه و آرامگاه شیخ علاءالدوله سمنانی که بازمانده معماری اواخر قرن هشتم است، به علت نداشتن استحکام و بی‌توجهی روبه ویرانی نهاد. به طوری که به جز دو ستون ایوان بقیه بنا منهدم...

این بنا حدوداً در مرکز شهر سرخه واقع گردیده است. همانطور که از کتب تاریخی و گفته معمرین و فرم معماری بنا به دست می آید این بنا متعلق به دوره قاجاراست. از آنجایی که این بنا خصوصی و مالک اصلی آن حاج حشمت خان پیوندی (حاکم وقت منطقه ) بوده، به همین جهت به خانه حاج حشمت معروف شده است. خانه اصلی حشمت اللشکر(حشمت بزرگ) که به دست حاج معمار باشی سمنانی ساخته شده بود. این مجموعه تاریخی شامل چهار منزل مسکونی ، دارالحکومه، باغ، حمام، مدرسه و …. بوده است که اکنون دو خانه آن باقی مانده است....

کاروانسراها در طول تاریخ همراه با آب‌انبارها، یخچال‌ها، چاپارخانه‌ها و پل‌ها مهم‌ترین عناصر کلیدی در راه‌ها برای مسافرت یا تجارت به‌شمار رفته‌اند. این بناها با توجه به دوره ساخت، نیازهای مسافران، هنر و معماری دوره‌های گوناگون تاریخی هر کدام به شکل متفاوتی ساخته شده‌اند. اما ویژگی مشترک همه آن‌ها وجود فضاهای برای استراحت مسافران، داشتن مکان‌هایی برای نگهداری حیوانات و وجود باراندازها بوده است. کاروانسرای لاسجرد اثری بر جای مانده از دوران شاه عباس اول صفوی است، دورانی که ایران یکی از قدرتمندترین حکومت‌های خود را داشت. با روی کار آمدن شاه‌عباس بزرگ و بعد از ۴۲ سال حکمرانی این پادشاه مقتدر و...

خانه ابراهیم خان سالار افخم که به شکارگاه ملاده نیز شهرت دارد در سال 1287 شمسی برای سکونت شخصی ایشان احداث شد که بعد از او پسرش اسماعیل خان در آن خانه سکونت یافت. پس از کشته شدن اسماعیل خان نیز خانه رها شد و غیر مسکون ماند، چراکه بازماندگان ایشان از آن آنجا کوچ کردند.عمارت ابراهیم خان سمنان در روستایی به همین نام (ملاده) از توابع شهرستان مهدیشهر در اصل 70 کیلومتری شهر سمنان واقع شده است.

کافر قلعه نام دژی تاریخی است که در حدود ۶ کیلومتری غرب مرکز شهر مهدی‌شهر (سنگسر) در شهرستان مهدی‌شهر بر فراز کوهی بلند که از پای آن چشمه گل رودبار می‌جوشد، قرار گرفته‌است. مصالح بکار رفته دیوارها و برج و باروی آن سنگ و گچ و ساروج و قسمتی از دیوارها از آجر است و پیداست که بنیاد دژ از زمان‌های دیرین بوده و همچنان که از اسم آن مشخص می‌شود بعداً مورد استفاده باطنیان یعنی پیروان حسن صباح(رجب ۴۸۳ تا ۶ ربیع‌الثانی ۵۱۸ هجری قمری) قرار گرفته و به همین جهت به رسم سلجوقیان (شاخهٔ بزرگ ۴۲۹–۵۵۲ هجری) که باطنیان را «ملاحده» می‌نامیدند، آنجا را «کافر قلعه» خوانده‌اند. باطنیان مستقر در این دژ در سایر مناطق قومس نیز پیروانی...

آب را گِل نکنیم. شاید این آب روان می‌رود پای سپیداری تا فروشوید اندوه دلی.آب در ایران از دیرباز از اهمیت و قداست بسیار بالایی برخوردار بوده است. به طوری‌که مهندسان ایرانی از روزگاران قدیم در فکر ذخیره آب بوده‌اند و با ساخت سازه‌هایی در مراکز شهر، آب را برای روزهای گرم سال نگهداری می‌کردند تا از فاسد شدن و تبخیر آن در مقابل آفتاب خودداری کنند. قدیمی‌ترین آثار یافت شده از آب انبار در ایران مربوط به شهر ایلامی دورانتاش در چغازنبیل متعلق به هزاره دوم قبل از میلاد در خوزستان است. آب انبارها مکان‌های سرپوشیده‌ای برای ذخیره آب...

شهر قومس یا هکاتومپیلوس (Hecatompylos به معنی صددروازه) یک شهر باستانی در باختر خراسان که از ۲۰۰ پیش از میلاد پایتخت اشکانیان بود. واژه هکاتومپیلوس در زبان یونانی به معنای صد دروازه می‌باشد. این لقب در نزد یونانیان به شهرهایی داده می‌شد که بیش ازچهار دروازه را دارا بودند. اسکندر مقدونی در تابستان ۳۳۰ (پیش از میلاد) در این محل توقف کرده‌بود. صددروازه با مرگ اسکندر بخشی از امپراتوری سلوکیان گردید. قبیلهٔ پارتی در ۲۳۸ (پیش از میلاد) بر این شهر چیره شدند و آن را یکی از نخستین پایتخت‌های اشکانیان نمودند. گمان می‌رود صددروازه در دورهٔ اوج خود ۲۸ کیلومتر مربع پهناوری داشته. در دوران پس از اسلام این شهر به «شهر قومس» شهرت دارد که مرکز ایالت قومس بود و به‌زودی شهر دامغان جای آن...