نقد و تحلیل خبر های مهم هفته 28ام دیماه به قبل

نقد و تحلیل خبر های مهم هفته

منصور فرزامی راد
هفته‌ی جاری را باید حاکمیّت سرما و برف از این‌سو، انفعال مدیران کشور دانست که معلوم شد علی‌رغم کفش و لباس و خودروهای امروزی، همان تفّکر هزاران سال پیش حاکم بر ماست و در مقابل طبیعت برخلاف همه‌ی دنیای توسعه‌یافته مقهوریم و نه‌تنها در برابر سرما و برف که در مقابل گرما و آلودگی هوا و سیل و زلزله هم و این را ملّت به چشم و وجود خود در ما دیده و تجربه کرده‌است و…
هم‌چنین در این هفته، خبرهایی از دنیای سیاست، اقتصاد و… نقد و تحلیل می‌شود که نخستین آن حمله‌ی کیهان به موافقان احیای برجام است و خواهان عذرخواهی آن‌هاست وتصریح می‌کند که دو برابر شدن تحریم‌ها از این توافق است و نکته‌ی عجیب این‌که تفکر کیهانی می‌پندارد توافق انجام‌شده و بااین‌حال، تحریم‌ها به قوّت خود و حتی مضاعف آن باقی است و هرگز هم بنای آن ندارد که این فرافکنی را رها کند و با صدق بپذیرد که نه‌تنها وضع برجام بلکه وضع ایران، ناشی از تفکّر حاکم بر مشی آن‌هاست!
دومین خبر، به برف نشستن تانک اصول‌گرایان با کسوت شهرداری در تهران است که هرگز فکر نمی‌کردند کار پزشک، شهرداری نیست!
خبر سوم، گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس است درباره‌ی لایحه‌ی بودجه‌ی ۱۴۰۲ و پیش‌بینی تورم بالای ۴۰ درصد و ضمن برشمردن نکاتی مثبت از آن، به مواردی چون بیش برآوردی منابع اشاره شده که به قطع و یقین مثل سال جاری محقّق نخواهد شد.
خبر چهارم، حضور قالیباف در کمیسیون تلفیق است با تأکید بر این‌که بر سقف بودجه اضافه نشود. و نیز بر بی‌انضباطی مالی که در این مورد، حق نظری با رئیس مجلس است چرا که پیوسته گرفتار این بی‌انضباطی‌ها بوده‌ایم. خبر پنجم، این‌که از ۳۶۰ هزار میلیارد تومان یارانه،۱۰۴ هزار میلیارد تومان، صرف یارانه‌ی نان می‌شود! یارانه‌هایی که قطع آن تا سال‌ها ممکن نیست. خبر ششم که دیر سالی است ناشنیده می‌ماند و این روّیه‌ی بحران‌زا همچنان ادامه دارد، انتقاد کارگرانی است که در عمل می‌دانند با افزایش ۲۰ درصدی نمی‌توان به جنگ با تورمّی بروند که به‌تصریح لایحه‌ی بودجه، بالای ۴۰ درصد است! گویی کسی چنین برنامه‌نویسان و مدیران و حاکمان را مجبور به عمل ناترازی کرده‌است! خبر هفتم، از هم بیگانگی اعضای تیم اقتصادی دولت سیزدهم است که وزیر اقتصاد افزایش مالیات سال آینده را ۵۰ درصد و رئیس برنامه و بودجه، افزایش کمی می‌داند! ضمن این‌که هر دو در کاهش ۷ درصدی مالیات بر شرکت‌های تولیدی متفق القول‌اند. خبر هشتم، جعل نام خلیج عربی است که عرب‌ها با توّجه به وضع خارجی و داخلی ایران خواسته‌اند با دم شیر بازی کنند! قورباغه‌هایی که با پیر شدن مار ایران آغاز به خواندن ابوعطا کرده‌اند، ضعفی که جز ارباب سیاست داخلی و خارجی خودمان هیچ‌کس مقصر نیست. خبر نهم، بحران مسکن است که کار به‌جایی رسیده که به گزارش خبرنگاری، با ۵ میلیارد تومان در دست فقط می‌توان خانه‌ای بین ۷۰ تا ۱۰۰ با ساخت بالای ۱۰ و ۲۰ در باغ فیض، بلوار کشاورز، فاطمی، پونک و…خرید و حالا خود حدیث مفصل بخوان از حقوق کارمند و و کارگر و بازنشسته‌ای که به نان خالی شب درمانده است و خبر دهم باید با وضع اقتصاد و مناسبات سیاسی که ایران دارد پرسید جایگاه ایران در کدام کرسی جهان است و آیا دنیا هیچ نیازی هم دارد که ایران در نقشه‌ی جهانی باشد؟
این ارث پدری هم افاقه نمی‌کند!
در خبری اقتصادی آمده بود که اگر تمامی ثروت ثروتمندان ایران را بین فقرا تقسیم کنیم تا امکان خلق ثروت نداشته باشیم، فقر از میان نخواهد رفت. همین خبر، انگیزه‌ای شد برای نقد و تحلیل که تا پشتوانه‌ی پولی ما اموال غارتی از هند مثل کوه نور و تخت طاووس و… است نه تولید و نه کار و نه تلاش، هرروز که می‌گذرد بر مشکلات عدیده و فقر عمومی و خصوصی ما اضافه خواهد شد.
نگاهی کوتاه به ارزش واسطه‌گری و دلالی در جامعه‌ی ما حکایت از این دارد که فرهنگ تولید در جامعه‌ی ما پس‌رفت داشته است. حتّی همانی نیستیم که» شاردن « فرانسوی در عصر صفوی می‌گفت: ایرانی‌ها خیلی دوست دارند که چیزی را بخرند و پس‌از سودی بفروشند که البّته منظورش مربوط به بازار می‌شد نه آن دلالی سکّه و دلار و طلا که وبال اقتصاد ما شده‌است. علّت هم البتّه چیزی نیست جز تفّکر ما که جهانگردان را ضایع کن فرهنگ‌مان می‌نامیم و حتّی با پس‌گردنی از آن‌ها استقبال می‌کنیم و جاسوس‌شان می‌دانیم و اهل تولید را هم زالوصفتانی می‌دانیم که آمده‌اند تا خون مستضعفان را بمکند و در راستای چنین تفکّری است که در کتاب‌های درسی ما هم از این بیت زنده‌یاد ملک‌الشعرای بهار هیچ نشانی نیست که:
برو کار می‌کن مگو چیست کار؟
که سرمایه‌ی جاودانی است کار
و هیچ‌ هم باور نداریم که ملتّی که نیم‌ساعت در شبانه‌روز کار مفید دارد و در برابر ژاپنی که پنج‌ونیم ساعت کار مفید می‌کند، از نقشه‌ی جغرافیای جهان محو و حذف خواهد شد. حقیقت تلخی که به‌دور از بدبینی، طلیعه‌ی آن آغاز شده‌است.
مسکن، گره گوری که هرروز کورتر می‌شود!
خبرنگاری در گزارش مستند خود آورده است که اگر ۵ میلیارد تومان دارید فی‌المثل می‌توانید در مناطقی مثل باغ فیض، فاطمی، بلوار کشاورز، پونک و… خانه‌ای بین ۷۰ تا ۱۰۰ متر آن‌هم با ساخت‌های بالای ۱۰، ۲۰ و ۳۰ سال در تهران بخرید!
با این اوصاف به یاد آورید که همین رئیس مرکز هسته‌ای این دولت که در دولت روحانی، وزیر مسکن بود به‌صراحت داد سخن می‌داد که قیمت مسکن، حبابی است، نخرید تا ارزان شود و در همان دوران با افزایش قیمتی که حتّی در دوران وزارتش رخ‌داد فهمیدیم و از قبل هم فهمیده بودیم که این دولت‌مردان ما چقدر در مقابل تورم و گرانی پیاده‌اند و ما با کسانی روبرو هستیم که تفکّر ایلاتی و دهقانی هزار سال پیش و حتی قبل‌از آن را در سر خود دارند و چه پیدا بود که این وزیر و امثال او راه‌ها را چه به‌اشتباه آمده‌اند که نه در آن مسند بلکه همین مصدر کنونی هم و این وقتی بود که در زمان تصّدی آن سمتش خانه‌ها کم‌تر از یک پنجم قیمت امروز بود. خانه‌هایی که نه در آن زمان، کارمند و کارگر و بازنشسته می‌توانستند بخرند که حکایت یک میلیون بود و نه در این دوران که بحث میلیارد به میان آمده‌است و از آن ساخت سالی یک میلیون مسکن موعود که این دولت در تبلیغات پر طمطراق‌اش وعده داده بود، معلوم نیست که این تخیّل ما تاکی افاقه خواهد کرد و به‌ این دلیل تخیّل گفتم که شبی از شب‌ها معاون اوّل صاحب وعده آمده بود که الا و بالله، دولت مگر خانه ساز است، خانه را بخش خصوصی می‌سازد!
و لابد، بخش خصوصی می‌سازد و دولت فخیم و جلیل هم نگاهش می‌کند و اگر شد، مرحبایی هم به خود می‌گوید!
خلیج، همیشه فارس است.
به استناد قراین و شواهد تاریخی، خلیج ما، خلیج همیشه فارس است اگر امثال رئیس فیفا نمک‌گیر نوکیسه هایی شوند که ما هیچ‌گاه نخواسته‌ایم آدم حساب‌شان بکنیم و در مواردی هم ساده‌لوحی از خودمان بوده‌است و روابط بین‌المللی را نمی‌دانستیم و اگر حقیقتش را بخواهید، در این روابط و در سیاست کشورداری و سیاست خارجی، درس‌نخوانده بر کرسی افاضه نشسته‌ایم و افاده‌ی ما دنیا را کر و کور می‌کند در این‌جا کاری با عربستان پرباد و امارات همراه با باد نداریم بلکه «قطری» که همه‌ی درها را به رویش بسته بودند و فقط ما راه برویش گشودیم و عراقی که از دهان داعش بیرونش کشیدیم و موجودیت بخشیدیم نیستند بلکه افغان‌هایی حقابه‌ی ما را نمی‌پردازند که ۷ میلیون از نفوسش را آب‌ونان می‌دهیم و در دریای خزر که ۵۰ درصدش متعّلق به ما بوده‌است اکنون استحصال ۱۳ درصدش هم جای حرف دارد، چرا؟ برای این‌که هیچ‌کس را نداریم که حامی ما در خارج از مرز باشد و چون ادعّای تغییر جهان را به زبان آورده‌ایم و صدور انقلاب را، همه ما را در مرجع «تافته‌ی جدابافته» جای داده‌اند!
و اکنون، سخن از این است که به‌علّت ضعف محرز در ساختار حمل‌ونقل و عدم سرمایه‌گذاری در عموم بخش‌ها علی‌الخصوص در نفت و گاز نه‌تنها در مناسبات خارجی و در رقابت «کریدورها» حذف شده‌ایم بلکه دور نیست اگر بزودی، دنیا خیال کند که به وجود کشوری به نام ایران، ایرانی که ۹ درصد ثروت جهان را داراست و در جاذبه‌های گردشگری جز ۱۰ کشور جهان است، دیگر هیچ نیازی نیست و این حقیقت تلخ بدین معناست که اگر آمریکا نتوانست ریشه‌ی موجودیت ما را بخشکاند، ما خودمان به‌دست خودمان خشکاندیم!
گفتند کمبود عقل است نه گاز
گفتند که در سال گذشته ۲۶ هزار نفر به‌سبب آلودگی هوا در تهران، جان خود را از دست داده‌اند و در خبر دیگر آن‌که در این ۴ ماه تحصیلی فقط ۳۸ روز، درب مدرسه به روی دانش‌آموزان باز بوده‌است. از طرفی، گاز بسیاری از کارخانه‌ها و تولیدی‌ها و حتی در این روزها گاز نیروگاه‌ها و ادارات هم قطع شده‌است و در تربت جام، وضع گاز به مرحله‌ی بحران رسیده و این احتمال در خراسان جنوبی هم هست و شهرها و مناطق دیگر هم وصفی کم‌وبیش بحرانی دارند و این، در حالی است که در ذخایر گاز رتبه‌ی دوم و در ذخایر نفت مقام چهارم را در جهان دارا هستیم و اگر بدمان نیاید آن‌چه واجدش در عالم کشورداری نیستیم، همان عقل کشورداری و سیاست راهبردی است!