نقد و تحلیل خبر های مهم هفته | 12 بهمن 1401

نقد و تحلیل خبر های مهم هفته | 12 بهمن 1401

منصور فرزامی راد
در میان خبرهای مهّم هفته می‌توان از حمله‌ی تروریستی به تأسیسات نظامی اصفهان گفت که از ناحیه‌ی هر دولتی که باشد و با هر بیانی برای ما به علل مختلف گران تمام خواهد شد. مصوّبه موّلدسازی به تعبیری فروش اموال دولتی که همان اموال عمومی ملّت ایران است، حرف و حدیث‌ها و نقد و اعتراض هایی را سبب شده که بیش‌از همه دور زدن مجلس و بی‌اعتبار دانستن کیان مجلس است که از زبان برخی منتقدان شنیده می‌شود. خبر برجسته‌ی سوم هم موضوع افزایش حقوق کارمندان و بازنشستگان است که گفته می‌شود به ۳۰ درصد توافق شده‌است که معلوم نیست با چه منطق و استدلالی؟ خبر چهارم هم تجمع بازنشستگان در چند شهر است که اعتراض صنفی و معیشتی است چراکه قانون می‌گوید افزایش باید متناسب با تورم باشد و تورم سال آینده هم به قول یکی از نمایندگان خانه‌ی ملّت به ۶۰ درصد خواهد رسید با این حساب باید گفت این قشر چند میلیون در سال آینده حداقل ۳۰ درصد توان خرید خود را از دست خواهند داد و معلوم هم نیست و کمی غیرعقلانی به‌نظر می‌رسد تصریح رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس، پورابراهیمی که می‌گوید افزایش حقوق خیر بلکه باید قدرت خرید مردم را بالا برد که البّته راه‌حّل را هم باید از خود ایشان پرسید!
خبر پنجم، هشدار سازمان بهزیستی است به این‌که آسیب‌های اجتماعی در حال افزایش است و با این حساب باید پرسید که نهادهای دینی و فرهنگی و تبلیغاتی در کدام مرتبه قصور دارند که نتایج جامعه به‌شدت آسیب‌های در حال افزایش اجتماعی برخوردار است. خبر ششم اوج گرفتن دلار و سکه و طلاست که اولی در خانه‌ی ۴۵ هزار تومان جا خوش کرده‌است و دومی از ۲۴ میلیون تومان هم گذشته و طلا هم هر گرامش نزدیک به ۲ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان است و به سیاست درخشان اقتصادی دولت سیزدهم که شاهکاری است، لابد باید رئیس بانک مرکزی دیگری را جهت سامان‌بخشی اوضاع، به مسند نشاند. خبر هفتم، نقد سخنان آماری رئیسی است که وعده‌ی یک میلیون شغل و یک میلیون ساخت خانه را محقّق شده گفت و حالا منتقدان به‌درستی می‌گویند که باید به تفکیک استان‌ها و شهرستان‌ها و مراکزی که بیکار جذب کرده‌اند آمار داد درمورد ساخت مسکن هم چنین است. به‌هرحال منتقدان معتقدند چنین آمارهایی از مقوله‌ی خوش‌خیالی هاست که نشانی از واقعیّت در آن نمی‌توان دید. خبر هشتم، موضوع سفر «گروسی» رئیس آژانس هسته‌ای به ایران است و ایران هم باید از چنین سفری استقبال کند چراکه در صورت عدم پذیرش گروسی، صدور قطعنامه علیه ایران، قطعی است. خبر نهم، تخفیف ۷۰ درصدی مصرف گاز به دستور رئیس‌جمهوری است که اگر شرکت گاز تمکین کند، در این دوران سخت معیشتی، امیدی در دل‌ها خواهد نشست به اینکه مسئولان، آن‌قدر که می‌گویند از زندگی مردم بی‌خبر نیستند و خبر دهم، خبرها حاکی از آن‌است که تمایل غرب به کاهش تحریم‌ها، دربرابر محدودیّت غنی‌سازی است. که در این مورد، بیش‌تر خواهیم گفت. خبر یازدهم، آلودگی هواست که تنها مشکل‌گشا، طبیعت است و باد وگرنه در محدوده‌ی قابلیت مسئولان بعید به‌نظر می‌رسد که اهل طرح و برنامه‌ای جهت کیفیت هوا و برطرف ساختن آلودگی‌ها نیست!
حمله به تأسیسات نظامی اصفهان
حمله‌ای که شنبه شب در اصفهان بر تأسیسات نظامی صورت گرفت و از ناحیه‌ی ایران اعلام شد که صدای مهیب هم از انفجار ریز پرنده‌ها بود و تأسیسات آسیبی ندیده است. نظری است که با تحلیل رسانه‌های برون‌مرزی و معاند، تفاوت کلّی دارد بر این مبنا که جنایتکاران برای نوازش وارد نشده‌اند و همان‌گونه که پیش‌از این هم چنین حملاتی را داشته‌ایم. امّا موضوع مهّم، گفتن این جمله‌هاست که چگونه ریز پرنده‌های دشمن، بدون این‌که محسوس باشند وارد مرکز ایران شده‌اند. و با این حمله، وجود و قدرت پدافند ملّی ایران را به زیر سؤال آورده‌اند! پس اگر اکنون هم مثل دفعات مکّرر پیشین باشد، امنیتی در آینده از این حملات نیست و شدیدتر هم تکرار خواهد شد چرا که آمریکا و رژیم صهیونیستی به‌صراحت اعلام کرده‌اند که به هر طریقی نخواهیم گذاشت تا ایران به سلاح هسته‌ای دست یابد و از طرفی، حرف دیگری است به این‌که، این جمله در ارتباط با فعالیّت موشکی ایران است و جنگ اوکراین، تا ایران متقاعد شود که به روسیه، موشک ندهد.
اینجاست که ما باید آن‌چنان پاسخ اطمینان‌بخش به دنیا بدهیم که فعالیّت‌های هسته‌ای ما غیرنظامی است و این، اصول اعتقادی ماست و بپذیریم که دوربین‌ها در مراکز هسته‌ای نصب باشد و بازرسان آژانس هم نظارت داشته باشند و در مورد فعالیّت‌های موشکی هم باید اعتماد جهان را بدین نکته جلب کنیم که این فعالیّت، دفاعی و برای بازدارندگی است و مهم‌تر از هر دوی این‌ها، پیوستن به روابط برد-برد بین‌المللی با حفظ قدرت و عزّت است وگرنه، گزیری از این حملات نیست اگر هم از در برانیم، از دیوار خواهند آمد.
شیر بی یال و دم و اشکم» شدن مجلس، خلاف منویات انقلاب است.
اگر آن روز، بنیان‌گذار انقلاب اسلامی گفت: «مجلس در رأس امور است.» بدان جهت بود که مردم در صفوف فشرده، نمایندگان خود را در خانه‌ی ملّت به جای خود انتخاب کنند تا آن‌ها به‌جای ملّت و موکلّان خود بگویند و بشنوند و ببینند، امّا وقتی به‌سبب نظارت‌های پنهان و آشکار و استصوابی، آن یال و دم و اشکم را از شیر مجلس گرفتیم و سلب اختیار کردیم و به‌جای آن، شوراهای گوناگون را نشاندیم، طبیعی است که در انتخاب نمایندگان مردم در خانه‌ی ملّت، خبری نباشد. و وقت مجلس با آن هزینه‌های سنگین هر دقیقه‌اش میلیون‌هایی، به این بگذرد که فی المثل مصوبّه‌ای به تصویب برسد تا دیگر برای خدای‌ناکرده، غلط نشدن نصّ صریح، ساعت مملکت، به عقب و جلو کشیده نشود و نیز مصوّب دیگری باشد تا درمورد اموال عمومی و عملکرد هیئت هفت‌نفره، هیچ انتقادی مطرح نشود و در حقیقت؛ هیچ‌کس نباید ببیند و بشنود و بگوید. تصمیم بسیار خطرناکی که اصول و استوانه‌های حکومت و حاکمیت را بعد از به زیر سوال آوردن، دچار مخاطرات عدیده می‌کند چون امروز، زمان بعثت نبی‌رحمت و کرامت (ص) نیست که در سراسر عربستان، ۱۷ نفر سواد نوشتن داشته باشند! امروز مفاد قانون اساسی و اصول ۱۷۵ گانه اش، اعم از حقوق ملّت، تفکیک قوا و حاکمیت قوا، پیش رو و در دسترس پیر و جوان است وقتی این اصول و مفاد و مضامین، خط به خط و حرف به حرف، از اعتقادات انقلابی و ایمانی مردم و خط قرمز است، عبور از هر خطی، مجوّزی برای گذر از خطوط دیگر خواهد بود، اینجاست که حکایت «بر سر شاخ نشستن و بن بریدن» پیش می‌آید که اکنون پیش‌آمده!
دشمن داخلی خطرناک‌تر از خارجی است
در یک کلام بحث لایحه‌ی بودجه است که برخی آن را درست یا غلط، در راستای تأمین منافع گروه خاص و بنیادها و حکومتی‌ها می‌دانند و از این‌سو، به زیان کسانی که به جهت ارایه‌ی خدمات خود خواه در حال و خواه در گذشته از بودجه‌ی مملکت، مستمری یا همان حقوق دریافت می‌کنند یعنی، مزدی است به جهت خدمت تعریف‌شده‌ی در قانون. و در لایحه‌ی بودجه ۱۴۰۲ جهت پرداخت به حقوق خدمت تعریف‌شده و به رسمیّت قانونی شناخته‌شده- نه درمورد نهادها و بنیادهایی که پرداخت‌ها رسمیّت قانونی و تعریف‌شده ندارند- افزایش ۲۰ درصدی یا به قولی ۳۰ درصدی منظور شده یاد می‌شود و و از آن‌سو، پیش‌بینی تورم سرسام‌آور و به قول نماینده‌ای از خانه‌ی ملّت، به ۶۰ درصد خواهد رسید و این، بدان معناست که از هم‌اکنون، این قشر محّق چندمیلیونی که اعّم از طبقه‌ی فقر و متوسّط است، ۳۰ یا ۴۰ درصد فقیرتر و سفره‌شان بازهم کوچک‌تر خواهد شد.
این، یعنی حکومت، تیشه بر ریشه‌ی خود زده است و با این کار، نه کودک و نوجوان و جوان، بلکه فقر است که به کف خیابان می‌آید و دراین‌صورت، آن‌چنان قضیه‌ای رقم می‌خورد که دیگر هیچ‌کس، امنیّت داشتن داشته‌های مشروع خود را هم نداشته باشد. بدان معنا که هنوز یک‌جا را درست نکرده، حکم تخریب جاهای دیگر را صادر کرده‌ایم، ایجاد ضایعه‌ای که هم‌اکنون طلیعه‌ی آن را در شهرهای مختلف، معترضان صنفی و معیشتی در خیابان می‌شنویم و عجیب‌تر آن‌که با افزایش ۶۰ درصدی مالیات‌ها، این افزایش را در حقیقت کسانی خواهند پرداخت که حقوقی ثابت با ۲۰ یا در خوش‌بینانه‌ترین حالت، ۳۰ درصد، خواهند پرداخت و این، مبنای آسیب‌های عدیده اجتماعی است، نکته‌ای که تدوین‌کنندگان لایحه‌ی بودجه، براستی، از آن بی‌خبرند و دانش درک آن را ندارند!
انتظار موکّلان از مجلس
وکیل به خواست موکّل عمل می‌کند نه به رأی خویش. موکّلان بر اساس و به استناد حقوق مسلم و مصرّح خود در قانون اساسی که زبده‌ی تعقل و حکمت یک قوم و برخاسته از انقلاب است به نمایندگان خود رأی داده‌اند تا نعل‌به نعل به وظایف خود عمل کنند. طبق این قرار حقوقی و قانونی خویش، هیچ وکیلی جایز نیست و حق ندارد بر خلاف مصالح مردم و منافع عمومی، عمل کند. در صورت خلاف و شکستن این پیمان، این قرارداد منسوخ خواهد بود و عزل حقوقی است لذا از نمایندگان مردم، توّقع آن است که با برخوردهای منطقی و حقوقی، مجلس را به گفته‌ی بنیان‌گذار انقلاب در رأس امور نگه دارند. این نکته، به صلاح آینده و حال جامعه خواهد بود.
فقر، عامل آسیب‌های اجتماعی
مسلّم بدانید با قوّت بخشیده شدن به فقر همان‌گونه که از لایحه‌ی بودجه‌ی۱۴۰۲ استنباط می‌شود، بر دامنه‌ی فقر افزوده خواهد شد و با این افزایش مسلّم بدانید که آسیب‌های اجتماعی در جامعه افزون‌تر خواهد شد. حاصل این نظر را می‌توان از آمارهای دستگاه قضاا و بویژه نیروی انتظامی دریافت که البتّه ریشه‌ی بسیاری از آن‌ها فقر و تبعیض نظام طبقاتی است که جامعه‌ی ما بدان دچار شده‌است، واقعیّتی که اهل حرف بنای آن داشته‌اند که به‌جای چاره‌اندیشی و حلّ مسئله، صورت مسئله را پاک کنند.