به ما بگویید یعنی چه ؟/ محمد همتی

در زمانه ای که می شنیدیم احمدی نژاد می گفت: دنیا فقط آمریکا و چند کشور کوچک اروپایی نیستند تا برایمان تصمیم بگیرند که چه کنیم و چه نکنیم” . باور داشتیم که پیمان های منطقه ای و خارج از موازنه ی قدرت آمریکا و اروپا شکل می گیرد. عضویت ایران در پیمانهای بریکس، سازمان همکاری اقتصادی (ECO) ، اتحادیه اقتصادی اوراسیا ، سازمان همکاری شانگهای، اتحادیه کشورهای اسلامی، جنبش غیر متعهدها و ..
برای مثال ۱۰ کشور عضو بریکس ۴۱ درصد جمعیت جهان را تشکیل می دهند؛ فرصت های سرمایه گذاری این کشورها در ایران چقدر است!
بارها از رئیس جمهور، وزیر خارجه وسایر سیاستگران می شنیدیم که این پیمان ها نظام مالی جهانی را باز نویسی و آینده اقتصاد جهانی را تغییر می دهند و ایران با پیوستن به این پیمانها دیگر نباید از تحریم های یک جانبه آمریکا و غرب و تاثیر آن بر اقتصاد ایران ، واهمه ای داشته باشد. آیا اقتصادانان و عامه ی ملت این شعارها را در عمل مشاهده می کنند ! سرمایه گذاری این کشورها در ایران به چه میزانی است! چرا دولتمردان، تریبون داران و مجلس نشینان سفید برفی ؛ سخنانی را بر زبان جاری می کنند که بیشتر مصرف داخلی و تبلیغاتی دارد!
+ برابر ارزیابی دیوان محاسبات، در سال ۱۴۰۱ تنها ۱۷ میلیون دلار تعهدات سرمایه گذاری در ایران عملیاتی شده است در صورتی که باید بر اساس برنامه های ششم و هفتم پیشرفت سالانه بیش از ۵۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری را تجربه کنیم. پس این همه سفرها برای گسترش سرمایه گذاری و تحکیم روابط فی‌مابین به کجا انجامید! دائم سفیران و وکیلان در کلی گویی ها غرقند و مصادیق توسعه روابط را مشاهده نمی کنیم. وقتی چند کشور ثروتمند مسلمان عرب با آمریکا قرار داد چند تریلیون دلاری سرمایه گذاری امضاء می کنند این کشورها در ایران چه میزان سرمایه گذاری داشته اند؟ میزان سرمایه گذاری کشورهای غیر متعهد و ۵۷ کشور مسلمان را اعلام کنید که از امضاء توافقنامه به عمل رسیده است. تلویزیون ایران هم چند نفر دختر بچه و پسر بچه را بعنوان مجری اقتصادی با گوشی در گوش می آورد و با چند کارشناس اقتصادی و سیاسی کلیشه ای گفتگو می کند که آمریکا و اروپا در حال اضمحلال هستند و بریکس و اکو و غیر متعهدها چه ها که نمی کنند !پول واحد اسلامی برای حذف دلار در راه است ! ولی مردم ایران در عمل جزء افزایش لحظه ای قیمت ها و کالاها و شعارهای حماسی و بی ثباتی سیاسی واقتصادی ، چیز دیگری مشاهده نمی کنند.
به نمایندگان مجلس می گویند: چرا این قدر در پشت تریبون داد میزنید و وقتی عقلانیت و خرد وزری بر اندیشه حاکم باشد نیازی به داد و فریاد نیست که موجب التهاب جامعه می شود! می گویند: “میکروفن های مجلس مشکل دارند و نمایندگان مجبورند داد بزنند”! این داد زدن ها برای اهداف سیاسی و تخریب رقیب در جای جای جامعه یک فرهنگ شده که هر که داد بزند وتجمع خودخواسته بر پا کند مقبول تر خواهد بود. به نمایندگان مجلس و سیاستگران و بخصوص تندروها پیشنهاد می کنم تا تاریخ “یکصد سال تحقیر چین” ، دوران مائو و چوئن لای ودوران فعلی را مطالعه کنند که چگونه چین در مرحله تسلیم در برابر انگلیس و ژاپن و آمریکا وروسیه و دوران شعارهای نابودی آمریکا و غرب ، به بزرگترین اقتصاد دنیا تبدیل شد و از هر تهدیدی برای منافع ملی فرصت ساخت ! آقای پزشکیان شما قول دادید که همین راه را بروید و مسائل خارجی را حل کنید به شرطی که نگرانی شما از اختلافات داخلی برطرف شود. مردم در تنگنای اقتصادی هستند و تفکر با سویه ی جنگ صداو سیما و تندروها، پایگاه اکثریت را ندارد.
آقای رئیس جمهور ! اقتصاد و سرمایه گذاری چند قلم کالای اساسی وکالابرگ الکترونیکی میراث بلشویک ها نیست که تامین شده باشد. اقتصاد در حال فروپاشی و گرفتار رانت و سرطان ویژه خواری وعدم سرمایه گذاری در زیرساخت ها و فرار سرمایه هاست. برابر سوگندی که خورده اید به عامه ی مردم فکر کنید و آنان را دریابید..